-Η αθέατη βία, αυτή που μπορεί να συμβεί μέσα στο σπίτι μας και που συχνά μπορεί ούτε και εμείς οι ίδιες να μην την αναγνωρίζουμε ή πολύ περισσότερο να μην την παραδεχόμαστε, είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο που ξεπερνά εποχές και κοινωνικά μοντέλα, οικονομικό status ή μορφωτικό επίπεδο.
-Είναι ενδεικτικό ότι πολύ συχνά οι θύτες χρησιμοποιούν τακτικές ελέγχου και χειραγώγησης, μέσα από διάφορα επιχειρήματα, με στόχο να πείσουν ή «ότι δεν φταίνε αυτοί ή ότι είναι η τελευταία φορά που άσκησαν βία». Η παλέτα της συμπεριφοράς τους εκτίνεται από την μετάνοια και την υπέρμετρη εκδήλωση αγάπης, μέχρι τις τύψεις και τελικά την επανάληψη των κρίσεων βίας.
-Ο Κύκλος Της Βίας αποτελείται από τρία μέρη:
1. Φάση της αυξανόμενης έντασης
Στη διάρκεια της φάσης αυτής, υπάρχει σχετικά μικρός βαθμός βίας με σπρωξίματα, απειλές, λεκτικές προσβολές και απόδοση ευθυνών στο θύμα.
Η γυναίκα προσπαθεί να καταπραΰνει το θύτη, με το να κάνει ότι αυτός θέλει. Ο θύτης επιδιώκει παράλληλα να απομονώσει το θύμα από τον οικογενειακό , φιλικό και κοινωνικό του περίγυρο, με στόχο να το καταστήσει πλήρως εξαρτημένο απ αυτόν για να μπορεί να το ελέγχει. Η γυναίκα ζει σε ένα καθεστώς φόβου, παραβλέπει τις ανάγκες της και εστιάζει στο πως θα υποχωρήσει η ένταση, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Συχνά εμφανίζει ποικίλες ψυχοσωματικές διαταραχές, απόρροια του έντονου στρες που βιώνει σε καθημερινή βάση.
2. Φάση της έκρηξης
Είναι η φάση στην οποία εκδηλώνεται το βίαιο ξέσπασμα. Ο θύτης μπορεί να προκαλέσει ζημιές στο χώρο ( να τα σπάσει όλα μέσα στο σπίτι), και στην συνέχεια να επιτεθεί και να τραυματίσει τη σύζυγό-σύντροφο του.
3. Φάση της ηρεμίας
Ο θύτης μπορεί να εκφράσει τη μετάνοιά του, και να γεμίσει με δώρα τη σύντροφό του, να εκλιπαρεί τη συγχώρεσή της και να υπόσχεται ότι θα αλλάξει, και ότι δεν θα γίνει βίαιος ξανά.
Η φάση αυτή χαρακτηρίζεται και ως μήνας του μέλιτος.
Η γυναίκα αποφασίζει να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση της και αρχίζει πάλι να εμπιστεύεται το σύντροφό της. Η καλή του συμπεριφορά που μπορεί να διαρκέσει από εβδομάδες, έως και μήνες, δείχνει να δικαιώνει την απόφασή της, μέχρις ότου ο θύτης προκαλέσει εκ νέου περιστατικό βίας.
Παρατηρείται δε, καθώς ο χρόνος περνάει, ο κύκλος της βίας να εμφανίζεται όλο και πιο συχνά, και να γίνεται όλο και πιο έντονος και επικίνδυνος.
-Οι γυναίκες συχνά δυσκολεύονται να φύγουν από μια σχέση κακοποίησης για πολλούς και διαφορετικούς λόγους: π.χ. δεν πιστεύουν στην αποτελεσματικότητα των πράξεων τους, φοβούνται ότι η διάλυση της σχέσης θα έχει αρνητικές επιπτώσεις για τα παιδιά, δεν έχουν τα οικονομικά μέσα για να επιβιώσουν, πιέζονται από τον κοινωνικό ή συγγενικό τους περίγυρο να μείνουν. Στις εύπορες γυναίκες υπάρχουν κοινωνικοί φραγμοί όπως ο φόβος ότι δεν θα τις πιστεύουν, το αξιοπρεπές επάγγελμα τόσο το δικό τους όσο και του συζύγου που θα πληγεί, η απομόνωση από την οικογένεια που παίρνει το μέρος του θύτη, η ενοχοποίηση ή η ντροπή γι αυτό που υφίστανται.
-Αντίθετα, οι θύτες στη συντριπτική τους πλειοψηφία, απολαμβάνουν μία ασυλία, μία πρωτοφανή ατιμωρησία. Η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί ένα θέμα ταμπού γιατί αγγίζει βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις και στερεότυπα. Πολλές φορές «επιτρέπεται» γιατί είναι ακόμη ισχυρή και ηθικά νομιμοποιημένη η αντίληψη ότι ο άνδρας έχει κυριαρχικό δικαίωμα πάνω στην γυναίκα.
-Τα παιδιά βιώνουν την ενδοοικογενειακή βία, είτε έμμεσα ως μάρτυρες, είτε άμεσα ως θύματα. Και στις δύο περιπτώσεις οι συνέπειες στην σωματική, νοητική και συναισθηματική ανάπτυξη τους είναι αρνητικές. Αναγκάζονται να επεξεργαστούν τα συμβάντα συναισθηματικά και διανοητικά. Στην προσπάθειά τους να τα ερμηνεύσουν συχνά θεωρούν ότι εκείνα προκάλεσαν τις επιθέσεις του θύτη.
-Έτσι, αναλαμβάνουν αποκλειστικά την ευθύνη και κατηγορούν τον εαυτό τους για το βίαιο ξέσπασμα του πατέρα-θύτη, έχοντας την πεποίθηση ότι θα μπορούσαν με δική τους παρέμβαση να το έχουν αποτρέψει. Αποτέλεσμα αυτών είναι να εμφανίζουν συχνά ενοχική συμπεριφορά.
-Τα παιδιά που έχουν βιώσει ενδοοικογενειακή βία είναι πιθανό να εμφανίσουν διαταραχές ύπνου και πρόσληψης τροφής, μαθησιακά προβλήματα, επιθετικότητα, φοβίες, χαμηλή αυτοεκτίμηση και διάφορες παθήσεις. Τακτικά δε παρατηρούνται παλινδρομήσεις στην ανάπτυξή τους.
-Έρευνες σε παιδιά και εφήβους έχουν δείξει, πόσο γρήγορα «μαθαίνεται» η βία. Ανεξάρτητα εάν είναι απλώς θεατές, ή θύματα, βλέπουν ότι επικρατεί το λεγόμενο «δίκαιο του ισχυρού». Έτσι, τα αγόρια μαθαίνουν τη βίαιη συμπεριφορά στην σχέση με το άλλο φύλο. Εάν διαπιστώσουν στην συνέχεια, ότι αυτό το μοντέλο συμπεριφοράς έχει επιτυχία, τότε το υιοθετούνε. Αντίστοιχα, εάν τα κορίτσια βιώνουν την ανοχή της βίας από την μητέρα, υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρήσουν, ότι θα πρέπει σε ανάλογες περιπτώσεις να υποκύπτουν. Έτσι λοιπόν έχουμε μεταφέρει με τεραστία επιτυχία την βία στην επόμενη γενιά ...
Πηγή: T-life
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου